شقایق گل ماه

شقایق، ساقه ای که به عنوان منادی بهار در نظر گرفته می شود. شقایق ظریف که به خاطر گلبرگ های پر جنب و جوشش معروف است، بومی کشورهای اروپایی، آمریکای شمالی و ژاپن است، در حالی که نام آن از کلمه یونانی «anemos» به معنای «دختر باد» گرفته شده است.

تاریخچه مختصر...

Ovid’s Metamorphoses داستان منشأ مناسبی برای شقایق ارائه می دهد. به گفته شاعر رومی، این گیاه توسط الهه ناهید، که شهد را بر خون معشوق کشته شده خود، آدونیس پاشید، ایجاد کرد. این یک داستان آفرینش رمانتیک مناسب برای گیاهی با شکوفه هایی است که به همان اندازه که ظریف هستند رنگ های غنی و شدید دارند.

گذشته از تاریخ باستان، شقایق بخشی از خانواده ranunculaceae و جنس بیش از 200 گونه است. در همین حال، گل های ستاره ای شکل آن از هر چیزی از چهار تا تقریبا سی گلبرگ با چیدمان پیچیده تشکیل شده اند که اغلب با کوچکترین تندبادی از بین می روند. بنابراین ترجمه «دختر باد». به نوبه خود، شقایق اغلب "گل باد" نامیده می شود، در حالی که دیگران آن را "بوینده" یا "پای کلاغه" می نامند. در همین حال، در چین، شقایق یک نام نه چندان عاشقانه را به کار گرفته است: گل مرگ، و در مصر ساقه آن را نماد بیماری می دانند. هشدارها: همیشه قبل از اینکه تصمیم بگیرید کدام ساقه را ارسال کنید، تحقیقات فرهنگی خود را انجام دهید!

معانی جادویی

معانی زیادی در طول سال‌ها به شقایق نسبت داده شده‌اند، از باورهای خرافی مبنی بر اینکه گل می‌تواند از آرزوهای بد و بیماری‌ها محافظت کند تا حرکات حماسی و عاشقانه‌تر عشق رها شده و سوگ. با این حال، ما احتمالاً بیش از همه شیفته ارتباط آنها با پریان و جادویی هستیم که در گرگ و میش رخ می دهد: نوری تاریک که بر روی موجودات خارق العاده و چشمک می تابید در حالی که روی گلبرگ های ظریف یک شقایق در حال رقصیدن هستند.

شقایق ژاپنی

بومی کشورهای اروپایی، آمریکای شمالی و ژاپن، در طول سال‌ها، شقایق ژاپنی - که از آگوست تا اواخر اکتبر شکوفا می‌شود - محبوبیت گسترده‌ای پیدا کرده است، تا حدی به دلیل ظاهر و بخشی به دلیل طبیعت طولانی مدت آن. اولین بار توسط اریک اسمیت گیاه‌کار در خانه هادسپن در سامرست در اواخر دهه 1970 کشف شد، شقایق ژاپنی برای اولین بار توسط بن چاتو در سال 1980 فهرست شد. و سه عدد کمی بزرگتر و کم رنگ تر، در برابر شاخ و برگ تیره قرار گرفته اند که برابر با یک جلوه دو رنگ متمایز است. با این حال، اصطلاح شقایق ژاپنی کمی گمراه‌کننده است، زیرا ساقه هوپهنسیس در واقع بومی استان هوپه در شرق چین است، اما قرن‌ها در باغ‌های ژاپنی پرورش داده می‌شد، از این رو نام گیج‌کننده‌ای به آن داده شد.

کیفیت های دارویی

در پزشکی، شقایق ها مصارف متضادی دارند – می توان از آن ها هم برای آسیب رساندن و هم برای شفا استفاده کرد. در حالی که شقایق نموروزا برای انسان بسیار سمی شناخته شده است، گیاه شقایق pulsatilla - وقتی شکوفا می شود - می تواند به تنتوری تبدیل شود که برای تسکین بیماری هایی مانند دردهای قاعدگی و ناراحتی های عاطفی استفاده می شود. در همین حال در روم، زمانی از شقایق ها به عنوان طلسم استفاده می شد که اعتقاد بر این بود که از تب جلوگیری می کند.

همه چیز درباره ظاهر

ضربه زدن به ساقه پر جنب و جوش ممکن است باشد، در حالی که گل به نظر می رسد که ممکن است رایحه ای متناسب با زیبایی آن داشته باشد، شقایق در واقع بدون بو است. به عبارت دیگر، زنبور بامبل گرسنه بینی خود را به سمت شقایق می چرخاند، بنابراین برای لقاح باید به حشرات دیگر تکیه کند. در طول روز، شکوفه های شگفت انگیز گلبرگ های خود را به سمت بالا به سمت نور خورشید می چرخانند، اما در شب، موجودات باهوش سر خود را خم می کنند تا از غلاف دانه های خود در برابر قطرات ناخواسته باران محافظت کنند.